Dyskopatia, czyli przepuklina dyskowa może zniknąć. Im bardziej dysk uszkodzony, tym lepsze rokowania. Im większa przepuklina dyskowa, tym większa szansa na jej wchłonięcie przez nasz organizm. Nasze ciało ma wbudowany mechanizm obronny. W momencie, kiedy dysk wypłynie, przybywają dobre komórki żerne zwane fagocytami i zjadają to, co znalazło się poza obrębem krążka międzykręgowego.
Dyskopatia ma różne stopnie. Najmniejszy jest tzw. bulging – małe wypuklenie dysku. Później mamy: protruzja nieco większa oraz najpoważniejsze – ekstruzja i sekwestracja. O tej ostatniej mówimy, kiedy kawałek jądra miażdżystego z dysku urywa się od całości. Jednak te najpoważniejsze uszkodzenia mają największe szanse na to, że się zmniejszą. Jeśli zobaczycie na swoim opisie z badania MRI, „sekwestracja” bądź „ekstruzja”. Nie popadajcie w panikę! Istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że za kilka miesięcy będą dużo mniejsze lub nie będzie ich wcale. Cały ten proces nazywa się spontaniczną regresją.
Nie powinno się przejmować występowaniem wypuklin widocznych w badaniach obrazowych. Po pierwsze: nie wiążą się z bólami pleców. Po drugie: Istnieje duża szansa, że się zmniejszą. I jest jeszcze jeden powód. Koncentracja uwagi na wypuklinach odwraca uwagę pacjenta od rzeczywistych problemów i zwiększa szanse, że podda się zabiegowi operacyjnemu.
Uwaga: Bardzo rzadko (około 2 procent przypadków przepuklin) pojawiają się objawy, które zmuszają do wizyty u neurochirurga! Są to: opadająca stopa; brak kontroli nad oddawaniem moczu/kału; impotencja oraz Mrowienie w kroczu i po wewnętrznej stronie ud. Jeśli jeden z tych objawów wystąpi należy niezwłocznie udać się do lekarza! Natomiast sam ból pleców bez powyższych objawów nie powinien nas przerażać.
Informacja o spontanicznym znikaniu wypuklin dyskowych pochodzi stąd: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25009200
